تفاوت دیسک کمر با گرفتگی عضلانی در چیست؟

با توجه به نقش مهمی که مهره‌های کمر در تحمل وزن بدن دارند، افراد عموماً در معرض ابتلا به انواع اختلالات مرتبط با ستون فقرات قرار دارند. دیسک کمر و گرفتگی عضلات دو نوع اختلال شایعی هستند که ممکن است برای هر فردی رخ دهد. علت اصلی هر دو اختلال، فشار بر رباط‌ها و عضلات اطراف کمر و آسیب ناگهانی به مهره‌های کمر است. اکثر ما به گرفتگی عضلات دچار شده‌ایم، بنابراین درک این نوع اختلالات آسان‌تر است. اما دردهای ناشی از دیسک کمر معمولا زمانی آغاز می‌شود که بیماری به شدت خود برسد. به عبارت دیگر، به دلیل ویرانی‌های درونی ستون فقرات، دیسک‌ کمر یک مشکل جدی تلقی می‌شود که این مهمترین تفاوت دیسک کمر با گرفتگی عضلانی است.

در حقیقت، در هر دو اختلالی که اشاره شده است، در علایم کمردرد نقش مهمی دارند، اما هر اختلال دارای عوارض و نشانه‌های خود است. برخی افراد احساس می‌کنند که علت کمردرد آن‌ها به دلیل گرفتگی عضلات است، در حالی که در واقعیت، ممکن است این موضوع ناشی از مشکلات دیسک کمری باشد. این یک اشتباه رایج است که باید اصلاح شود. زیرا هر بیماری از بیماری‌های ستون فقرات، عوارض و درمان‌های خاص خود را دارد. اما تشخیص صحیح این دو نوع اختلال تنها توسط پزشکان متخصص امکان‌پذیر است.

علائم و تفاوت دیسک کمر با گرفتگی عضلانی چیست؟

گرفتگی عضلات کمر عموما به دنبال فشار به عضلات و ماهیچه‌های اطراف کمر رخ می دهد. اما عارضه دیسک کمر به دلیل ضعف و تخریب شدن دیسک‌های بین مهره‌ای کمر رخ می دهد. از این رو، علائم این دو بیماری، یعنی گرفتگی عضلات و دیسک کمر، تفاوت‌هایی دارد. علائم گرفتگی عضلات اغلب در صورتی که به علت خاصی نباشد، حدود یک الی دو هفته طول می کشد. این علائم ممکن است با موارد زیر همراه باشد:

– بروز درد در ناحیه پایین کمر، که ممکن است این درد به باسن نیز رسیده باشد.

– سفتی و خشکی شدید در ناحیه کمر به حدی که فرد قادر نیست کمر خود را تکان دهد. به علت سفتی عضلات، بیمار قادر نیست بدن خود را صاف نگه دارد.

– دردی که هنگام انجام فعالیت‌ها تشدید می‌شود و با استراحت کمتر می‌گردد.

تفاوت دلایل ابتلا به دیسک کمر با گرفتگی عضلات در چیست؟

فشار وارد شده به مهره‌های ستون فقرات می‌تواند عامل اصلی بروز دردهای دیسک کمر و گرفتگی عضلات باشد. این فشارها اغلب باعث گرفتگی عضلات می‌شوند و در صورت وارد شدن این فشار به دیسک‌های بین مهره‌ای، ممکن است منجر به ایجاد دیسک کمر شوند. هرچند اختلافاتی در نحوه بروز بیماری‌های ستون فقرات وجود دارد، اما دلایل اصلی بروز این اختلالات به هم شبیه هستند. از مهمترین دلایل ابتلا به دیسک کمر و گرفتگی عضلات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• بی تحرکی و ورزش نکردن

بی‌تحرکی و عدم ورزش دو عامل مهم در بروز کمردرد و بسیاری از بیماران ستون فقرات هستند. امروزه، به دلیل انجام کارهای پشت میز و نشستن طولانی مدت، ابتلا به این اختلالات حتی در جوانان نیز رو به افزایش است. پس از نشستن به مدت طولانی، افراد معمولا احساس گرفتگی شدید در اندام‌های خود، به ویژه کمر، می‌کنند. این نشانه مهمی است که باعث میشود از انجام آن فعالیت‌ها خودداری کنید تا از ابتلا به اختلالات شدیدتری جلوگیری کنید.

• برداشتن نادرست اشیاء سنگین

بلند کردن اجسام سنگین، به ویژه زمانی که به درستی و با رعایت اصول انجام نمی‌شود، ممکن است باعث بروز مشکلاتی مانند دیسک کمر و کشیدگی عضلات شود. در ابتدا، نشانه‌های این مشکل ممکن است تنها به صورت گرفتگی عضلات باشد. اما با گذشت زمان و افزایش فشار بر مهره‌ها و دیسک، این مشکل می‌تواند به بیماری دیسک کمر تبدیل شود.

آسیب دیدن رباط ها و تاندون های اطراف ستون فقرات

این موضوع تحت تأثیر چندین عامل قرار می‌گیرد و به دلایل مختلفی رخ می‌دهد. از جمله دلایل رایج می‌توان به آسیب رباط‌ها و مهره‌های ستون فقرات، آسیب دیدن عضلات و مهره‌های کمر، افزایش سن و پیری، اضافه وزن و چاقی اشاره کرد. همچنین، برخی بیماری‌ها وجود دارند که گرفتگی عضلات یکی از علائم و نشانه‌های آن‌ها است. این بیماری‌ها شامل تنگی کانال نخاعی، آرتروز کمر، روماتیسم ستون فقرات، بروز برخی عفونت‌ها در ستون فقرات و تومورهای ستون فقرات می‌شوند. تشخیص دیسک کمر از گرفتگی عضلات، بسیار اهمیت دارد.

تشخیص گرفتگی عضلات از بیماری دیسک کمر

به دلیل شباهت‌هایی که علائم بیماری دیسک کمر با گرفتگی عضلات دارد، تشخیص و تفکیک این دو بیماری از یکدیگر کمی سخت است و تنها راه تشخیص دقیق این دو اختلال توسط متخصص صورت می‌گیرد. یک متخصص با تجربه قادر است با بررسی سابقه بیمار و انجام برخی معاینات فیزیکی و بالینی به نوع بیماری ستون فقرات پی ببرد. اما در برخی مواقع جهت تعیین محل وقوع عارضه، ممکن است برخی آزمایشات و روش‌هایی مانند اسکن پا را به بیمار پیشنهاد دهد. از این روش‌ها می‌توان در تشخیص هر دو اختلال و تفاوت دیسک کمر با گرفتگی عضلانی استفاده کرد.

راههای درمان گرفتگی عضلات با دیسک کمر چه تفاوتی دارد؟

یکی از مهمترین تفاوت دیسک کمر با گرفتگی عضلانی، انتخاب نوع روش درمان است. برای درمان گرفتگی عضلات، عموما از روش‌های محافظه‌کارانه و کم تهاجمی استفاده می‌شود که در مراحل ابتدایی می‌توان این بیماری را تشخیص داد و درمان کرد. اما تشخیص بیماری دیسک کمر سخت‌تر است و در صورتی که به حالت شدیدتر برسد، ممکن است نیاز به روشهای درمانی مهمتری باشد. به هر حال، در مواردی از این دو بیماری، روش‌های درمانی مشترکی استفاده می‌شود، مخصوصا در مراحل ابتدایی. بعضی از راه‌های درمان مشترک برای گرفتگی عضلات و دیسک کمر عبارتند از:

• استراحت و دوری از فعالیت های که باعث افزایش درد می شود

با توجه به توصیه‌های پزشکی، پس از هر نیم ساعت فعالیت،  استراحت کوتاه، پیشنهاد می‌شود . اگر از مشکلات مربوط به دیسک کمر یا گرفتگی عضلات رنج می‌برید، توصیه می‌شود که فعالیت‌هایی که فشار زیادی به مهره‌های کمر و عضلات می‌آورند، از جمله برداشتن اجسام سنگین، را انجام ندهید. ماساژ درمانی و داروهای تجویزی می‌توانند به عنوان روش‌های درمانی دیگر برای مدیریت مشکلات مربوط به ستون فقرات مورد استفاده قرار گیرند.

• انجام حرکات ورزشی برای کم کردن درد

ورزش‌های آرام به شما کمک می‌کند تا در زمان کمتری درد و گرفتگی عضلات را کاهش دهید و از شدت گرفتگی علائم و ابتلا به دیسک کمر پیشگیری کنید. آب درمانی یکی از بهترین روش‌های درمانی است که هم در درمان دیسک کمر و هم درمان گرفتگی عضلات موثر است؛ زیرا با راه رفتن در آب می‌توانید فشار وارده به ستون فقرات را کاهش داده و عضلات آسیب دیده را بهبود بخشید. در نهایت مراجعه به کلینیک سلامت پردیس بهترین گزینه برای تشخیص و درمان هر دو بیماری می باشد.

سخن آخر

در پایان، اهمیت دارد که تفاوت دیسک کمر با گرفتگی عضلانی را به عنوان دو مشکل مختلف درک کنیم. عضلات، موتورهای حرکتی بدن هستند که با کشیده شدن، توانایی ایجاد حرکت و پشتیبانی از ساختارهای بدن را دارند. در مقابل، دیسک کمر یک قسمت از ستون مهره‌ای است که به پشتیبانی از مهره‌ها، تسهیل حرکات و جذب فشارهای وارد بر آنها کمک می‌کند. توجه به سبک زندگی سالم، ورزش منظم می‌تواند به کاهش خطر ایجاد مشکلات کمری کمک کند.